Mijn prins op de motor
Blijf op de hoogte en volg Serena
30 December 2013 | Indonesië, Sangereng Dua
In tegenstelling tot wat voor anderen bedtijd is is voor mij een wake-up call. Om half 1 's nachts word ik uit mijn bed gebonjourd om vervolgens af te reizen naar de krater Ijen op Java.
Bij Antonio (Banderas, zijn westerse naam) achterop de motor om na een dik uur bij Ijen aan te komen. Echter begint het dan pas echt. Drie kilometer hiken in het donker, berg opwaarts. Het is ook mogelijk om je te laten vervoeren op een houten troon die nog uit de middeleeuwen stampt. Hier zal dan wel een 600.000 rupiah voor neergeteld moeten worden....Ik klauter wel, om 2 uur 's ochtends. Ik heb tenslotte vakantie.
Na een wandeling waarbij ik té vaak hand in hand met Antonio heb gelopen, sta ik oog in oog met Hét Blauwe Vuur. Een prachtige aanschouwing dat slechts op twee plekken in de wereld te zien is. Er komen wel de nodige gassen vrij die enkele hoestbuien oproepen. Het mondkapje (uit Vietnam) is op dat moment niet geheel overbodig en wellicht voor mij zelfs een luxe als ik zie dat vele mijnwerkers dit niet hebben. Deze woeste mannen beginnen rond 12 uur 's nachts met werken om het nodige zilver te verzamelen dat gebruikt wordt voor medicijnen & cosmetica. Met zo'n 90 kilo op je schouders en een hike van 2 uur verdien je maar liefst €4,50. Ik zeg Topbaan.
Om half 6 heb ik genoeg moed verzameld om af te dale . Opnieuw bij Antonio op de motor. Hij brengt mij naar het treinstation om hier een treinkaartje te kopen voor de volgende dag. Deze zijn helaas uitverkocht. Poging 2: Op naar het busstation. Hier koop ik een kaartje en ben ik in de veronderstelling dat ik 's avonds om 22.00 nog naar Yogyakarta zal vertrekken. Bij het hotel aangekomen zegt Antonio dat ik mij moet haasten. Maar ik begrijp hem niet goed (uiteraard was dit niet de eerste keer die dag). Ik heb toch nog de hele dag om mijn spullen te pakken? We stappen op de motor naar een ander hotel omdat we weten dat daar iemand is die Engels spreekt. Hij legt uit dat ik precies 25 minuten heb om mijn spullen te pakken en op tijd bij de bus te zijn. Om 10 uur 's ochtends vertrekt de bus naar Yogyakarta!
Op de motor om precies 300 meter terug te rijden, mijn tas pakken en gaan met die banaan.
Nog 15 minuten voordat de bus vertrekt.....Backpack, Antonio & Serena op de motor: slaat de koppeling niet aan. Ik van de motor af en een nieuwe poging. Onsuccesvol. Backpack van de motor; ook dit mocht niet baten. De klok tikt....stress! De motor slaat aan, wat een geluk! Om klokslag 10 uur op het busstation. Echter heb ik onmogelijk veel honger na een intense blik te hebben geworpen op het Blauwe Vuur om 04.00 in de ochtend. Ik ren naar het restaurant en probeer het vrouwtje duidelijk te maken dat ik het eten mee wil nemen. Een onbereikbaar doel en de tijd om het rustig uit te leggen is er niet. Ik schep een bord vol eten op en het blijkt dat mijn held Antonio mij achterna is gerend. Hij vertaalt, we rekenen af, rennen terug naar de bus en nemen afscheid. Wordt het jullie al duidelijk? Ik heb mijn droomman gevonden: Antonio (Banderas), maar wel de Indonesische versie!
-
30 December 2013 - 12:16
Ma:
Het was weer leuk om te lezen. heb je ook nog een foto van die banderas??
Op naar je volgende belevenis.
liefs ma -
30 December 2013 - 13:30
Sjanie:
Mooi verhaal. die droom man wil ik dan ook zien!!!! Of blijft het een droom man hihihih
-
30 December 2013 - 14:04
Marlies:
Weer een leuk verslag Serena! Leuk om het verhaal achter de foto's te horen. Veel liefs en veel plezier met oud & nieuw! -
30 December 2013 - 15:21
Jasper:
Leuke verhalen Sereen! Je hebt Pay alweer achter gelaten dus?
Veel plezier daar met oud en nieuw!
xx -
30 December 2013 - 20:37
Opa En Oma :
Moi, Wat prachtig verhaal, wij vandaag bij Debby de t bollen gepoot, ze vroeg om daar te eten maar opa wilde liever voor donker naar huis, nou we kregen een bak lasanje mee ha ha , morgen ga ik appelflappen bakken, jaren niet gedaan nu toch zin in, zet wat azijn water neer voor de stank.
Erg genoten van hun kids echt heel lief, en hoe zij daar mee om gaat echt heel goed, geeft veel liefde en geduld, haar werkster zat met haar dochtertje aan brood tafel, wat goed van hun he.
I Wij hebben voor ouwde jaars avond hem en jan en hem en hil gevraagd, weet nog niet of ze komen,
t Anny knapt weer wat op, ze had veel te hoge bldruk. nou LAIVERD GENIET VEEL EN DIKKE KUS VOOR ALLEN OPA EN OM A -
08 Januari 2014 - 19:31
Debbie:
Zo te lezen staat niet er niet alleen een verslag van jouw belevenissen op deze site ;)
Goed te lezen dat je het zo naar je zin hebt! Lijkt me bijzonder om te zien dat blauwe vuur.
Je schrijft inderdaad erg leuk!
Veel plezier, Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
