Lang Leve de Poncho!
Blijf op de hoogte en volg Serena
20 December 2013 | Indonesië, Ngampilan
Na een luttele reis van 12 uren kom in vol goede moed in Bangkok aan. Met een te zware backpack en daypack stap in de trein om 2 haltes te vroeg uit te stappen. Een Thais vrouwtje brengt me op de goede weg en een half uur later sta ik bij de bushalte te wachten. In de bus stappen is hier nogal een survivalrun. De bus lijkt te stoppen, lees goed, Lijkt! Ik spring er in en nog voordat ik mij realiseer dat ik in de bus sta, zijn we alweer 50 meter verder. Ook het uitstappen of te wel uitspringen gaat op deze manier. Zeker een aanrader met meer dan 20 kilo aan bagage aan je lichaam hangen. Afijn het hostel is snel gevonden en de eerste rode vlekken op de huid worden geconstateerd: het is weer tijd voor een factortje 50.
Uitslapen kan ik thuis ook, dus de omgeving van Bangkok wordt vast gelegd met mijn camera. De dagen in Bangkok vliegen voorbij en het overnachten op een vliegveld is zeker een pretje. Gelukkig kan tenminste niet geklaagd worden over bedbugs of een te vieze douche. Deze zijn namelijk niet beschikbaar.
De vlucht gaat naar Bali waar ik Pei Yu mij opwacht om vertier te hebben op de Gili eilanden. En spectaculair stukje paradijs als ik velen mag geloven. Hier aangekomen is het weer teleurstellend desalniettemin de getraumatiseerde paarden. Nieuwe 'vrienden' maken een hoop goed net als een poolparty waarvoor het hele eiland zijn bed uitkomt. Het afkoelen in het zwembad bied voor velen een uitkomst. Op een volgepropt dakterras staan dansen is namelijk zeer bevorderlijk de bloedsomloop (lees: zweet).
Inmidds bevind ik mij in het midden van Bali. Het ontwijken van Nederlanders is een opgave. Dit heb ik daarom bij deze opgegeven. Het schrijven van dit stukje is mede mogelijk gemaakt dankzij de verbluffende regenbuien. Op het moment was ik op weg naar het hostel toen het plotseling begint te regenen. Hondenweer zouden wij zeggen, zij (Indonesiërs) noemen het gewoon een buitje.
Na een dikke week zou ik standaard mijn poncho bij mij moeten hebben. Niets is minder waar. Dankzij mijn eigenwijsheid trap ik er telkens opnieuw in en kom ik van een koude (natte) kermis thuis.
Uitslapen kan ik thuis ook, dus de omgeving van Bangkok wordt vast gelegd met mijn camera. De dagen in Bangkok vliegen voorbij en het overnachten op een vliegveld is zeker een pretje. Gelukkig kan tenminste niet geklaagd worden over bedbugs of een te vieze douche. Deze zijn namelijk niet beschikbaar.
De vlucht gaat naar Bali waar ik Pei Yu mij opwacht om vertier te hebben op de Gili eilanden. En spectaculair stukje paradijs als ik velen mag geloven. Hier aangekomen is het weer teleurstellend desalniettemin de getraumatiseerde paarden. Nieuwe 'vrienden' maken een hoop goed net als een poolparty waarvoor het hele eiland zijn bed uitkomt. Het afkoelen in het zwembad bied voor velen een uitkomst. Op een volgepropt dakterras staan dansen is namelijk zeer bevorderlijk de bloedsomloop (lees: zweet).
Inmidds bevind ik mij in het midden van Bali. Het ontwijken van Nederlanders is een opgave. Dit heb ik daarom bij deze opgegeven. Het schrijven van dit stukje is mede mogelijk gemaakt dankzij de verbluffende regenbuien. Op het moment was ik op weg naar het hostel toen het plotseling begint te regenen. Hondenweer zouden wij zeggen, zij (Indonesiërs) noemen het gewoon een buitje.
Na een dikke week zou ik standaard mijn poncho bij mij moeten hebben. Niets is minder waar. Dankzij mijn eigenwijsheid trap ik er telkens opnieuw in en kom ik van een koude (natte) kermis thuis.
-
20 December 2013 - 16:21
Mamita:
leuk om zo je bezigheden te lezen.
veel succes met alles
liefs -
21 December 2013 - 11:53
0-a En Oma :
Moi, heel fijn jou even tehoren, wat een pracht verhalen nou je hebt er hard voor gewerkt en nou geniet je er van boodschappen gedaan, nu breien dikke kus en opa leest zijn krantje...... -
21 December 2013 - 13:36
Ma:
Mooi verhaal.
liefs ma
-
21 December 2013 - 17:38
Papiely :
mooi avontuur verhaaltje heb je ja geschreven. nou meid geniet maar met volle teugen voor wat je allemaal nog mag beleven. goed om jezelf denken hoor dikke hug and kisses liefs pa -
23 December 2013 - 09:05
Erik:
Tof hoor Serena!
Zo te horen ben je helemaal niet alleen daar. Overal hollanders. Is er echt geen FEBO in de buurt? Lekkere berehap snacken? hahahah
Veel plezier en we verwachten veel verhalen van je.
PS regenbuien in warme landen zijn echt lekker, gratisch douchuuh!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
