Diamanten in Myanmar
Blijf op de hoogte en volg Serena
22 Augustus 2014 | Australië, Darwin
' Vol avonturen zit die Serena' , dat zegt Oma Kuiper maar al te vaak. Maar al te vaak vinden die avonturen mij.
Op weg naar Yangon, in Myanmar, wordt de bus aangehouden voor inspectie. Het blijkt dat er voor een vermogen aan Thai bier is ingeslagen. De buschauffeur had helaas niet gedacht aan de verplichte import belasting die betaald moet worden. Als gevolg staan we een uur stil, zijn Annie & ik onderdeel van het lokale nieuws en moet het bier worden afgestaan. Ik grap tegen één van de officieren dat ik inmiddels wel biertje lust. Kijken naar al dat bier maakt de mens dorstig.
Eerder die dag beklommen Annie & ik een berg. Dit avontuur hebben we zonder kleerscheuren overleefd!
Een ander avontuur is het eten. Na enkele nare confrontaties hebben mijn smaak pupillen kunnen constateren wat die nare buikkrampen veroorzaakt. Het blijkt mijn aartsvijand te zijn: De Pinda. Pinda olie is als rijst of knoflook, het wordt gebruikt in elk gerecht. De olie wordt afgezworen en tijdens een hike volg ik een speciaal dieet om de pinda's uit mijn leven te bannen. De morgen begint met witte rijst en een banaan. Lunch verschilt niet veel en diner blijkt eveneens uit hetzelfde te bestaan. Met geluk kan ik een gekookt ei bestellen. In het hostel helpen ze mij uit de brand. Een briefje in het Birmees dat uitlegt dat ik geen pinda's kan eten en geen olie duld in mijn eten. Het belangrijkste is de laatste zin op het briefje: Anders ga ik dood.
Het volgende avontuur beleefden we meerdere keren: kies de beste tuk tuk chauffeur. Alle twintig willen ze je aandacht, oftewel je geld...
'Where you go? 'Where you go?'
Keer op keer strompelen we om 5 uur 's ochtends de nachtbus uit en telkens weer staan deze verwilderde mannen ons op te wachten.
De avonturen zijn inmiddels niet meer op twee handen te tellen. Dagboeken worden met veel plezier bijgehouden want er is veel te vertellen over Myanmar. De mensen zijn meer dan vriendelijk. Ze brachten ons naar de beste bakkerij nadat we in hun winkel geen koekjes konden vinden. Ze gaven ons een lift op hun scooter naar de avondmarkt. Overal hoor je ze zingen terwijl de monniken hun dagelijkse ronde wandelen door de dorpen om voedsel te verzamelen. Te vaak waren Annie & ik achterdochtig terwijl de meeste mensen oprecht goede bedoelingen hadden. Iedereen draagt een steentje bij in de maatschappij door elkaar te helpen, zelfs de hulpeloze toerist wordt geholpen!
Op weg naar Yangon, in Myanmar, wordt de bus aangehouden voor inspectie. Het blijkt dat er voor een vermogen aan Thai bier is ingeslagen. De buschauffeur had helaas niet gedacht aan de verplichte import belasting die betaald moet worden. Als gevolg staan we een uur stil, zijn Annie & ik onderdeel van het lokale nieuws en moet het bier worden afgestaan. Ik grap tegen één van de officieren dat ik inmiddels wel biertje lust. Kijken naar al dat bier maakt de mens dorstig.
Eerder die dag beklommen Annie & ik een berg. Dit avontuur hebben we zonder kleerscheuren overleefd!
Een ander avontuur is het eten. Na enkele nare confrontaties hebben mijn smaak pupillen kunnen constateren wat die nare buikkrampen veroorzaakt. Het blijkt mijn aartsvijand te zijn: De Pinda. Pinda olie is als rijst of knoflook, het wordt gebruikt in elk gerecht. De olie wordt afgezworen en tijdens een hike volg ik een speciaal dieet om de pinda's uit mijn leven te bannen. De morgen begint met witte rijst en een banaan. Lunch verschilt niet veel en diner blijkt eveneens uit hetzelfde te bestaan. Met geluk kan ik een gekookt ei bestellen. In het hostel helpen ze mij uit de brand. Een briefje in het Birmees dat uitlegt dat ik geen pinda's kan eten en geen olie duld in mijn eten. Het belangrijkste is de laatste zin op het briefje: Anders ga ik dood.
Het volgende avontuur beleefden we meerdere keren: kies de beste tuk tuk chauffeur. Alle twintig willen ze je aandacht, oftewel je geld...
'Where you go? 'Where you go?'
Keer op keer strompelen we om 5 uur 's ochtends de nachtbus uit en telkens weer staan deze verwilderde mannen ons op te wachten.
De avonturen zijn inmiddels niet meer op twee handen te tellen. Dagboeken worden met veel plezier bijgehouden want er is veel te vertellen over Myanmar. De mensen zijn meer dan vriendelijk. Ze brachten ons naar de beste bakkerij nadat we in hun winkel geen koekjes konden vinden. Ze gaven ons een lift op hun scooter naar de avondmarkt. Overal hoor je ze zingen terwijl de monniken hun dagelijkse ronde wandelen door de dorpen om voedsel te verzamelen. Te vaak waren Annie & ik achterdochtig terwijl de meeste mensen oprecht goede bedoelingen hadden. Iedereen draagt een steentje bij in de maatschappij door elkaar te helpen, zelfs de hulpeloze toerist wordt geholpen!
-
22 Augustus 2014 - 07:15
Ma:
Leuk hoor op naar het volgend avontuur
-
22 Augustus 2014 - 14:31
Opa En Oma Kuiper:
Serena en Anny, prachtige verhalen, let goed op........ veel liefs opa en oma
-
22 Augustus 2014 - 17:46
Tante Sjanie:
Mooi verslag serena. Leuk om zo nu en dan even iets van je te horen. -
26 Augustus 2014 - 19:53
Kitty Prins:
Weer met veel plezier je reisverslag gelezen .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
