Tijd voor Treinen
Blijf op de hoogte en volg Serena
05 Februari 2015 | Sri Lanka, Hikkaduwa
In het donker veranderen de jongens in apen en beginnen te joelen. Het gejoel weerklinkt in de tunnel waarvan het einde in zicht is. De zon straalt over de valleien terwijl de trein door raast. De treinreizen in Sri Lanka vervelen nooit. Zelfs niet als tientallen lichamen tegen mij aan drukken en het zweet mij aan alle kanten uitbreekt. De uitzichten zijn als ansichtkaarten. De thee plantages, watervallen en bergen; adembenemend!
De vrouwen wassen zich in de kleine riviertjes nadat ze hun kleding hierin hebben gewassen. De dames zijn niet naakt maar dragen een sarong tijdens het sop festijn. Daarna volgt een minuscuul stationnetje dat alleen te voet verlaten kan worden. Een gezin stapt uit de trein en klautert de heuvel op. Ondertussen proberen verschillende handelaren hun voedsel te slijten in de trein: Gekoelde dranken, pasteitjes of een maïskolf. Honger lijden in de trein is onmogelijk.
Als enige toerist in de trein krijg ik veel starende gezichten. Velen vinden het nog steeds heel bijzonder een buitenlander te zien. De lokale bevolking zijn allemaal even vriendelijk en willen maar al te graag met je bevriend zijn. Zo heb ik al verschillende vriendschappen gesloten in de trein met als gevolg ook nieuwe vrienden op Facebook. Net als wij hebben ze allemaal een mobieltje, heuse smartphones maar dan wel van de eerste generatie. Apple heeft overduidelijke nog geen aandeel in de markt.
De kust en het binnenland zijn twee verschillende werelden.
Aan de kust kun je niet verder kijken dan de zee. Je kunt niet verder kijken dan de horizon van de zee. In tegenstelling de kust kan ik in het binnenland over de valleien eindeloos turen en nieuwe dingen ontdekken. De bevolking in het binnenland vind zichzelf dan ook superieur aan de inwoners van de kust. Ze claimen dat de verkoelende lucht en de geweldige uitzichten hen slimmere mensen maakt ten opzichte van de inwoners aan de kust. Of het echt zo is betwijfel ik. Ik kan wel concluderen dat ik een liefhebber ben van het binnenland van Sri Lanka.
Na vijf uren vermaak voor slechts twee hele euro's arriveer ik in Hatton. Dit is de tussen stop voor Adams peak. Een gebergte dat door monniken blootsvoets wordt bewandeld. Zoals ik eerder schreef is het gemakkelijk vrienden maken in de trein. Zo zitten er vijf jongens in de trein, uit Sri Lanka, die mij wel naar de top van de berg willen begeleiden. Zo gezegd, zo gedaan en om 23.00 beginnen we met wandelen. De tocht is slechts zes kilometer de berg op. Adams peak is een pelgrimstocht en wordt door de lokale bevolking meerdere keren in hun leven afgelegd. De jongens leggen de tocht af voor hun vijfde of zelfs vijftiende keer. Onderweg zijn er verschillende theehuisje waardoor ik de impressie krijg dat het inmiddels een commerciële business is geworden. Dat is echter niet waar. Want als ik zeven uur later van de zonsopkomst geniet, zie ik velen knielen in de tempel. Het is een boeddhistische tempel. De tempel wordt omgeven door prachtige bergen waar de wolken tussen zweven. Fysiek was de klim niet zwaar maar het stil staan tussen de mensen massa, de onaangename geuren en het aanhoren van iedereen zijn vermoeidheid maken het een mentale tocht. Gelukkig heb ik de vijf jongens om mij heen die inmiddels als vijf neefjes voelen. Zij vertellen mij over hun eigen leven, leren mij hun taal en ik geniet vooral van hun vriendschap die zij samen hebben. De jongens delen alles met elkaar, denken om elkaar en zijn blij met de kleine dingen in het leven. Ontzag hebben ze voor mij omdat ik helemaal alleen reis en zoveel vrijheid heb. Natuurlijk is er een een taalbarrière, geduld is een schone zaak en dat blijkt. Als we om 11 uur 's ochtends onderaan de berg staan hebben we nog een lange reis terug naar het dorp waar zij wonen. Ik besluit met ze mee te reizen zodat we de volgende dag weer af kunnen spreken. Het is een lange reis, we slapen, eten en verruilen de trein voor de bus. Om 12uur 's nachts klop ik uiteindelijk aan in het hostel. Tien uur lang lig ik in een diepe slaap, een welverdiende slaap.
De volgende dag ontmoet ik de jongens opnieuw, we nemen foto's op het strand en ik neem ze mee naar mijn favoriete restaurant in Sri Lanka om ze te trakteren op drankjes en patat. Om negen uur vertellen de jongens mij dat ze naar huis moeten, de plicht wacht. Baldo moet 's ochtends de winkel van zijn vader openen, Nipon moet naar de universiteit en zo hebben ze allemaal hun verantwoordelijkheden. We nemen daarentegen niet afscheid voordat ze mij enkele cadeautjes hebben gegeven. De schatten geven mij cadeaus ter gelegenheid van mijn verjaardag op 16 februari. Dat duurt nog even, maar we hadden het gevoel als of de laatste twee dagen één groot feest was, zoals een verjaardagspartij.
Dit was een unieke ervaring uit Sri Lanka. Sri Lanka is overweldigend, een onvergetelijk begin van een nieuwe reisperiode!
De vrouwen wassen zich in de kleine riviertjes nadat ze hun kleding hierin hebben gewassen. De dames zijn niet naakt maar dragen een sarong tijdens het sop festijn. Daarna volgt een minuscuul stationnetje dat alleen te voet verlaten kan worden. Een gezin stapt uit de trein en klautert de heuvel op. Ondertussen proberen verschillende handelaren hun voedsel te slijten in de trein: Gekoelde dranken, pasteitjes of een maïskolf. Honger lijden in de trein is onmogelijk.
Als enige toerist in de trein krijg ik veel starende gezichten. Velen vinden het nog steeds heel bijzonder een buitenlander te zien. De lokale bevolking zijn allemaal even vriendelijk en willen maar al te graag met je bevriend zijn. Zo heb ik al verschillende vriendschappen gesloten in de trein met als gevolg ook nieuwe vrienden op Facebook. Net als wij hebben ze allemaal een mobieltje, heuse smartphones maar dan wel van de eerste generatie. Apple heeft overduidelijke nog geen aandeel in de markt.
De kust en het binnenland zijn twee verschillende werelden.
Aan de kust kun je niet verder kijken dan de zee. Je kunt niet verder kijken dan de horizon van de zee. In tegenstelling de kust kan ik in het binnenland over de valleien eindeloos turen en nieuwe dingen ontdekken. De bevolking in het binnenland vind zichzelf dan ook superieur aan de inwoners van de kust. Ze claimen dat de verkoelende lucht en de geweldige uitzichten hen slimmere mensen maakt ten opzichte van de inwoners aan de kust. Of het echt zo is betwijfel ik. Ik kan wel concluderen dat ik een liefhebber ben van het binnenland van Sri Lanka.
Na vijf uren vermaak voor slechts twee hele euro's arriveer ik in Hatton. Dit is de tussen stop voor Adams peak. Een gebergte dat door monniken blootsvoets wordt bewandeld. Zoals ik eerder schreef is het gemakkelijk vrienden maken in de trein. Zo zitten er vijf jongens in de trein, uit Sri Lanka, die mij wel naar de top van de berg willen begeleiden. Zo gezegd, zo gedaan en om 23.00 beginnen we met wandelen. De tocht is slechts zes kilometer de berg op. Adams peak is een pelgrimstocht en wordt door de lokale bevolking meerdere keren in hun leven afgelegd. De jongens leggen de tocht af voor hun vijfde of zelfs vijftiende keer. Onderweg zijn er verschillende theehuisje waardoor ik de impressie krijg dat het inmiddels een commerciële business is geworden. Dat is echter niet waar. Want als ik zeven uur later van de zonsopkomst geniet, zie ik velen knielen in de tempel. Het is een boeddhistische tempel. De tempel wordt omgeven door prachtige bergen waar de wolken tussen zweven. Fysiek was de klim niet zwaar maar het stil staan tussen de mensen massa, de onaangename geuren en het aanhoren van iedereen zijn vermoeidheid maken het een mentale tocht. Gelukkig heb ik de vijf jongens om mij heen die inmiddels als vijf neefjes voelen. Zij vertellen mij over hun eigen leven, leren mij hun taal en ik geniet vooral van hun vriendschap die zij samen hebben. De jongens delen alles met elkaar, denken om elkaar en zijn blij met de kleine dingen in het leven. Ontzag hebben ze voor mij omdat ik helemaal alleen reis en zoveel vrijheid heb. Natuurlijk is er een een taalbarrière, geduld is een schone zaak en dat blijkt. Als we om 11 uur 's ochtends onderaan de berg staan hebben we nog een lange reis terug naar het dorp waar zij wonen. Ik besluit met ze mee te reizen zodat we de volgende dag weer af kunnen spreken. Het is een lange reis, we slapen, eten en verruilen de trein voor de bus. Om 12uur 's nachts klop ik uiteindelijk aan in het hostel. Tien uur lang lig ik in een diepe slaap, een welverdiende slaap.
De volgende dag ontmoet ik de jongens opnieuw, we nemen foto's op het strand en ik neem ze mee naar mijn favoriete restaurant in Sri Lanka om ze te trakteren op drankjes en patat. Om negen uur vertellen de jongens mij dat ze naar huis moeten, de plicht wacht. Baldo moet 's ochtends de winkel van zijn vader openen, Nipon moet naar de universiteit en zo hebben ze allemaal hun verantwoordelijkheden. We nemen daarentegen niet afscheid voordat ze mij enkele cadeautjes hebben gegeven. De schatten geven mij cadeaus ter gelegenheid van mijn verjaardag op 16 februari. Dat duurt nog even, maar we hadden het gevoel als of de laatste twee dagen één groot feest was, zoals een verjaardagspartij.
Dit was een unieke ervaring uit Sri Lanka. Sri Lanka is overweldigend, een onvergetelijk begin van een nieuwe reisperiode!
-
05 Februari 2015 - 17:49
Peter Baringerhorn:
Prachtig verhaal. Om jaloers van te worden Serena. En je schrijfstijl, vol van zintuigelijke ervaringen maakt dat ik op zo'n moment ook even daar ben. Dank. Geniet verder en ik kijk alweer uit naar je volgend verhaal. Knuffel. Peter -
05 Februari 2015 - 17:50
Elbrich:
Prachtig verhaal Sereen!! -
05 Februari 2015 - 19:11
Ma:
Heel mooi verhaal. Ik wil hier ook heen. -
05 Februari 2015 - 21:27
Sjanie:
wat weer een prachtig verhaal en wat onzettend mooie ontmoeting met die 5 jongens. Eerst dacht ik dat ze dat doet. Maar dit had je niet moeten missen. Respect heb je voor je lief nichtje xxx -
06 Februari 2015 - 05:13
Serena Kuiper:
Bedankt voor alle lieve & leuke reactie iedereen! Daar geniet ik dan ook weer van! Dikke knuffel -
06 Februari 2015 - 12:19
Hennie Panman:
Wat een indrukwekkend reisverslag, heerlijk om meegenomen te worden in jou wereld -
06 Februari 2015 - 13:04
Opa En Oma:
Dag Serena, Nou geweldig wat een verhaal, en wij genieten mee
liefs opa en oma -
10 Februari 2015 - 15:23
Kitty:
Met veel plezier je reisverslag gelezen.
-
16 Februari 2015 - 08:45
Jens Van Den Akker:
Mooi verhaal Serena! Van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Groet uit Holland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
