Meet Ross
Blijf op de hoogte en volg Serena
16 Mei 2014 | Australië, Albany
Sinds een paar dagen zijn Linda en ik dikke vrienden geworden met Ross. Onze Ford Falcon die we na een keurige inspectie en testrit in Adelaide hebben gekocht. Als echte flashbackers kunnen we eindelijk de outback gaan verkennen en opzoek naar de ware Backpacker die in ons schuil gaat.
Voor vertrek hebben we de nodige gadgets aangeschaft: blikopener, kussens en CDs. Om precies te zijn van Boyzone & Liberty X. Old school classics. Alles voor een prikkie bij de Salvation shops ( Leger des Heils).
Met een volgeladen auto beginnen we onze trip. De eerste kilometers gaan snel maar dan blijk al snel dat we toch wel meer cds hadden mogen kopen. Al naar een paar uur zijn we door de hitjes heen. Niet getreurd, iphone, ipod en verschillende sd kaartje blijken ons nog luttele uren op de been te houden.
Op onze eerste dag komen we aan in Kimba, zo'n 550km van Adelaide. We hebben al heel veel struiken, rechte stukken snelweg en dode kangoeroes gezien. Wat een avontuur zeg... Kimba blijkt eveneens heel spannend te zijn; de gemiddelde leeftijd in de kroeg is 65+ en om 20.00 strompelen de laatste kroegtijgers naar bed.
Vol goede moed beginnen we aan dag Numero Dos: de grensovergang tussen Zuid Australië & West Australië. Onderweg hoorden dat het niet toegestaan is om fruit en groenten mee te nemen over de grens. Wat een teleurstelling want we hebben slechts zes bananen, een kilo appels, uien en drie kilo aan wortelen bij ons. Als echte Hollanders proberen we zo veel mogelijk op te eten. Dit betekend dat onze maaltijden en snacks erg gevarieerd zijn die dag: banaan, appel, wortel, banaan, appel, wortel, wortel, wortel en nog meer wortels. Voor de grens moeten we toch nog een aantal appels en wortels weggooien. Dit liever dan een boete die kan oplopen tot $11000. Die Aussies zijn erg benauwd voor fruitvliegjes want op de grens wordt Ross uitvoerig geïnspecteerd.
We zijn inmiddels 877km verder en liggen om 20.00 uitgeteld in bed. Onze hersenen worden aan het werk gezet want de mobiele telefoons staan deze avond op non-actief. Er is geen receptie in de outback. Eens kijken hoe creatief onze hersenen nog zijn zonder FB, Whatsapp & Instagram. Een pak kaarten biedt uitkomst!
De volgende dag blijkt weer een heroïsche tocht te worden: 800km voor de boeg. We genieten van de zonsopkomst en passeren die ochtend om de 200km een service station. De koffie's zijn hier slechts €5, die besluiten we dan maar te vervangen voor wat fris en een Timtam koekje, onze terechte verslaving. In de avond komen we aan in Cape Le Grand, een nationaal park. Eindelijk zien we groen, een stadje en er is zelfs een Macdonalds, watertanden! Onze dagen in de outback lijken vredig tot een einde te zijn gekomen. We kunnen kamperen aan Lucky Bay waar we vergezeld worden door kangoeroes. Totdat ik wil betalen voor de camping... Waar is mijn portemonnee???
Voor vertrek hebben we de nodige gadgets aangeschaft: blikopener, kussens en CDs. Om precies te zijn van Boyzone & Liberty X. Old school classics. Alles voor een prikkie bij de Salvation shops ( Leger des Heils).
Met een volgeladen auto beginnen we onze trip. De eerste kilometers gaan snel maar dan blijk al snel dat we toch wel meer cds hadden mogen kopen. Al naar een paar uur zijn we door de hitjes heen. Niet getreurd, iphone, ipod en verschillende sd kaartje blijken ons nog luttele uren op de been te houden.
Op onze eerste dag komen we aan in Kimba, zo'n 550km van Adelaide. We hebben al heel veel struiken, rechte stukken snelweg en dode kangoeroes gezien. Wat een avontuur zeg... Kimba blijkt eveneens heel spannend te zijn; de gemiddelde leeftijd in de kroeg is 65+ en om 20.00 strompelen de laatste kroegtijgers naar bed.
Vol goede moed beginnen we aan dag Numero Dos: de grensovergang tussen Zuid Australië & West Australië. Onderweg hoorden dat het niet toegestaan is om fruit en groenten mee te nemen over de grens. Wat een teleurstelling want we hebben slechts zes bananen, een kilo appels, uien en drie kilo aan wortelen bij ons. Als echte Hollanders proberen we zo veel mogelijk op te eten. Dit betekend dat onze maaltijden en snacks erg gevarieerd zijn die dag: banaan, appel, wortel, banaan, appel, wortel, wortel, wortel en nog meer wortels. Voor de grens moeten we toch nog een aantal appels en wortels weggooien. Dit liever dan een boete die kan oplopen tot $11000. Die Aussies zijn erg benauwd voor fruitvliegjes want op de grens wordt Ross uitvoerig geïnspecteerd.
We zijn inmiddels 877km verder en liggen om 20.00 uitgeteld in bed. Onze hersenen worden aan het werk gezet want de mobiele telefoons staan deze avond op non-actief. Er is geen receptie in de outback. Eens kijken hoe creatief onze hersenen nog zijn zonder FB, Whatsapp & Instagram. Een pak kaarten biedt uitkomst!
De volgende dag blijkt weer een heroïsche tocht te worden: 800km voor de boeg. We genieten van de zonsopkomst en passeren die ochtend om de 200km een service station. De koffie's zijn hier slechts €5, die besluiten we dan maar te vervangen voor wat fris en een Timtam koekje, onze terechte verslaving. In de avond komen we aan in Cape Le Grand, een nationaal park. Eindelijk zien we groen, een stadje en er is zelfs een Macdonalds, watertanden! Onze dagen in de outback lijken vredig tot een einde te zijn gekomen. We kunnen kamperen aan Lucky Bay waar we vergezeld worden door kangoeroes. Totdat ik wil betalen voor de camping... Waar is mijn portemonnee???
-
16 Mei 2014 - 12:44
Ma:
was weer leuk verhaal op naar het volgende verhaal. Je maakt wel wat mee hoor. -
16 Mei 2014 - 21:14
Opa En Oma Kuiper:
Prachtig spannend allemaal, komt vast nog een staart achter aan ha ha voor al de groeten aan Ross daar moet je zuinig op zijn......
-
16 Mei 2014 - 21:25
Ruben:
ross, rapper rick ross?? haha geintje! mooi verhaal sereen -
28 Mei 2014 - 16:55
Ylze:
Timtam koekjes (H)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
