Sushi, krentenbollen & croissants: Bon Apetit!

'We hebben een verrassing, een verrassing voor Serena' kirt oma Kuiper op het beeldscherm. Vanuit Japan skype ik met haar. Japan was mijn laatste Aziatische bestemming. Elke dag een andere stad bezoeken en nieuwe couchsurfers ontmoeten. Vaak locals die maar al te graag buitenlanders leren kennen. Daarnaast was het elke dag weer een verassing wat ik zou eten. Maar wat was nou die verrassing van oma Kuiper...

Een prachtige Gazelle met fietstassen! Zo blij als een kind begin ik aan een nieuw avontuur.

De backpack is opnieuw gepakt. De tent, yogamat en slaapzak gaan mee. Op naar het noorden: Sneek! Ja zeker, na een waslijst aan Aziatische landen te hebben bezocht is het tijd om het Nederlandse Platteland te verkennen. In Sneek vertoef ik met vriendinnen op het Sneeker meer. Vanaf de boot springen we in het water zwemmen in het verfrissende water. De volgende dagen fiets ik door weer in wind van Sneek naar Hoogeveen, van Hoogeveen naar Norg en uiteindelijk terug naar Appingedam.

Maar over het platteland hoef ik aan de Nederlanders onder ons vast niets te vertellen. Wel kan ik iets kwijt over de gastvrijheid: die was uitstekend! Net als andere backpack avonturen blijkt het weliswaar ook in Nederland fijn backpacken te zijn. Dus voor wie Azie een stap te ver is, stap op de fiets!

Terug naar Japan, net als anders heb ik weer vele dingen meegemaakt. Elke dag nieuwe ervaringen. Het eten van rauwe walvis was voor mij uniek. Net als het toiletteren op de verwarmde wcbrillen. Of baden in een modderbad en de volgende dag 12 uur lang treinen. Je verkleden als pickachu (Pokemon) en vervolgens Karaoke zingen. Slapen bij de 14 verschillende locals zonder daarvoor te hoeven betalen: Bedankt Couchsurfing!
Maar aan al deze duizelingwekkende gebeurtenissen moest maar eens een einde komen... Of toch niet?

Want het backpacken ging vervolgens toch gewoon door? Typisch op z'n Hollands, gezond op de fiets! Mijn minimale verwachtingen betreft het hoge noorden werden groots overtroffen. De Drentse bossen zijn uniek. Net als de meren in Friesland. Of de Noordenwind in Groningen, een zure appel maar een krentenbol met kaas brengt mij er boven op. Na al het reizen waardeer ik Nederland des te meer! Minder overweldigend, maar het landschap heeft haar eigen karakteristieke trekken. De Friese paarden in Maren heb ik niet in Japan gezien, laat staan in de overige landen. Net als de ooievaar die broed in het weiland. Tevens een symbool voor geboorte. Dat dit best wel Nederlands is realiseerde ik mij voorheen nauwelijks. Misschien kijk ik momenteel nog door een roze bril. Of heb ik meer waardering voor mijn Nederland gekregen. De toekomst zal het leren. Het terug zijn in Nederland oftewel Europa bevalt mij goed. Alles is binnen bereik en alles is mogelijk. Zo belde Marlies mij op met de mededeling dat ik mee kon rijden naar Frankrijk, c'est magnefique! Vijf uur later zit ik in de trein om de volgende dag vanuit Nijmegen naar Frankrijk te vertrekken, c'est fantastique! Gewapend met backpack, yogamat & tent (maar zonder fiets) start ik een nieuw avontuurtje. Al snel ontdek ik dat 'Apiro' in Frankrijk een populair vrijtijdsbestek is. Om zes uur in de middag komen de glazen op tafel en wordt de kaas aangesneden. Gezellig borrelen! Maar ontmoet je de doorgezomerde Fransman uit het zuiden? Dan begint de Apiro na het ontbijt al! Dat is even andere koek dan een bord sushi of een kom havermout. Mijn maag blijkt het allemaal evenzeer te waarderen.


Waar ik mijn volgende verslag vol enthousiasme over zal schrijven is momenteel een raadsel. Misschien wel over het 'Twente-land' waar ik binnenkort zal beginnen met studeren.